کودک درون غمگین...

همین الان یه پروژه رو تموم و اپلود کردیم و برای بعدی که به مراتب سختتر و زمانبتر هم هست، تا اخر امشب وقت باقی مونده از اونجا که در حال از دست دادن چشمامم و مغزم رو هم لازم دارم قراره یککککک ساعت (با تاکید روی ک) فقط یک ساعت بخوابم و بیدار بشم پای درس و مشقم.

کودک درون غمگین......

این وبلاگ مستندترین شرح ماوقع زندگی منه و لذا نیازمند اپدیت کردن آن هستیم.ترم سوم ارشد تموم شده و تو خلسه بعد از تحویلام همچنین در حال ارسال رزومه به این طرف و آن طرفم و در عین حال دارم کار می‌کنم که دوست برنامه‌نویسم می‌گه: «نمی‌خوای برنامه‌نویسی یاد بگیری؟ پایتون؟! بعدش هم ماشین لرنینگ و هوش مصنوعی... » و من فکر می‌کنم: «اااا تپه ری... چیزه... ببخشید فتح نشده... چی بهتر از این؟! بریم تو کارش... » و اینگونه پایتون رو استارت زدم و به نظرم جالب و کاربردی میاد... (سعی می‌کنه به دوره‌هایی که داره و ندیده فکر نکنه)از نظر احساسی متزلزلم پر از احساسات ضد و نقیض پر از شک نسبت به خودم و دیگران و پر از نیاز به حضور نزدیک خانم خواهر که دوره... خیلی دوره... حس می‌کنم اگه بود خیلی راحتتر با خیلی چیزها کنار می‌اومدم و خیلی اتفاقا یه جور دیگه می‌افتاد یا حتی نمی‌افتاد یا ... نمی‌دونم.فهمیدم «نمی‌دونم» پرتکرارترین فعلیه که از ذهن و دهان من می‌گذره و دختر جون تا کی قراره ندونی؟!همین دیگه... خود افشایی برای امروز کافیه... کودک درون غمگین......

من همانم که اگر مستم تویی در ساغرم

من از آنی که تو در من ساختی ویرانترم

احمد امیرخلیلی

این روزها بیشتر از هر وقت دیگه‌ای نمی‌دونم. می‌دونم و نمی‌دونم. می‌دونم و نمی‌تونم.

کودک درون غمگین......